Aintzane Galardiren poemak: "Neguko paisaiak"
Astelehena, 2019-02-25
NEGUKO PAISAIAK
MONOKROMIA ZURIA
Pachelbelen Canona dabil airean
Pissarroren pintzelada zuriekin dantzan.
Maluten epifania.
Kontenplaziorako unea da,
mistizismoaren gaindia.
Ezin besterik esan;
paletako gainontzeko koloreak
soberan dira gaur paisaia honetan.
ELUR URDINA
Giacomettiren mendi elurtuan
tinta urdina lehertu zaio
edertasunari.
Giovanni Giacomettiren “Mendi elurtuak”
ELUR-PAISAIA
Elur-ekaitza maite zuen margolaria zen Turner,
eta elur-paisaiak liluratu zuen Amiet Cuno.
Bazekiten biek, maluten eroria zela
edertasunak hitz egiteko
aukeratu zuen hizkuntza.
Amiet Cunoren “Neguko paisaia txikia”
ARKADIA ELURTUAN
Arkadia elurtuan, isiltasunaren tenpluan,
elur jendea batu da mutu:
Virgilio, Apollinaire, Michelangelo...
Virgilio 11. egloga idazten hasi da,
Apollinaire kaligrama zuria,
Michelangelo elurrezko estatua bat
zizelkatzen ari da.
Haizeak ninfen irri lotsatia dakar
eta malutak musuka hasi dira
lurrera heltzean.
Baina elur jendea ustekabean urtzen da.
Eta orain, obra inperfektuak miresten
ikasi behar!
AGERREKO TXARA
Olatu gris-garaiak datoz
zeruan barrena, itsumustuan,
tximinietako keetan eztulka,
haizearekin borrokan.
Baserrian, kontraleihoak itxi
eta irratia piztu du etxekoandreak.
Atsedenerako unea da.
Kanpoan, izara beltzez estali ditu
ilbeltzaren gau hotzak
amildegiko landare irauliak
eta hesi okertuaren nekea.
Barbara Lewisen binilozko ahotsa
hedatu da gauean barrena…